dziękuję za palce

powroty do pisania jak wynurzanie się z wody, gdy nurt wciska cię pod powierzchnię, ale wracasz, bo przecież jesteś silny, łapiesz oddech i mija trochę czasu zanim naprawdę możesz oddychać bez bólu płuc.

więc: dziękuję za palce

ze wszystkich słów dziadka w głowie oddychają mi te

o truskawkach z cukrem, kawie plujce i rumianku -

nie odkłada się gorącej kawy na drewniany stół

tak jak życia do wiosny

bo czekanie

zostawia ślady, drżeniem wtapia się w serce

a ja ciagle czekałam na odwilż

prosty rachunek zysków i strat:

farewell miss agnieszka*

via: tumblr.com

*b.prus, lalka