wróćmy

powroty do pisania jak wynurzanie się z wody, gdy nurt wciska cię pod powierzchnię, ale wracasz, bo przecież jesteś silny, łapiesz oddech i mija trochę czasu zanim naprawdę możesz oddychać bez bólu płuc. więc: dziękuję za palce ze wszystkich słów dziadka w głowie oddychają mi te o truskawkach z cukrem, kawie plujce i rumianku - nie odkłada się gorącej kawy na drewniany stół tak jak życia do wiosny bo czekanie zostawia ślady, drżeniem wtapia się w serce a ja ciagle czekałam na odwilż prosty rachunek zysków i strat: farewell miss agnieszka* via: tumblr.com *b.prus, lalka