ludzie kamienie
Zapamiętałam. Ludzie jak wiatr
Przychodzą, odchodzą, robią trzask
A może to było wszystko na odwrót
Urosliśmy. Ludzie kamienie nie bergamoty;
nie wiatr
angelene
nigdy zawsze to znoszone dżinsy jestem w modzie przetarta na kolanach ale nie jest najgorzej bo można ściąć włosy jeszcze krócej ------- Odkopuję z angelene, bo przecież za rok powinnam wydać książkę. Przynajmniej od piątku też wiem dlaczego już nie piszę, minęło tyle czasu. Pani taka młoda. pani chyba z porcelany Smacznego, a.
Komentarze
Prześlij komentarz